Eg er litt gamaldags her, og er for splitting av par. Tradisjonen er jo å splitte par, iallfall dei som er gifte. I følge tradisjonell skikk og bruk skal gifte par splittast, fordi ein ikkje skal ha til bords den ein har til bords til dagleg, i heimen. Forlova par skal ikkje splittast.

Grunnen til at ein tradisjonelt splittar par er at i eit selskap sit ein ofte lenge til bords, og det kan bli kjedeleg å sitte ved sidan ein som ein kjenner ut og inn. Å få ein bordkavaler/ei borddame som ein ikkje kjenner frå før gjer at ein blir kjent med nye menneske, får ein interessant samtale og ein blir kanskje gjennom denne introdusert til nye menneske som ein elles ikkje hadde møtt. Eg elskar mannen min, men viss eg skal ha han til bords i alle selskapa vi skal i (forhåpentlegvis) før vi døyr kjem det til å bli gørkjedeleg i lengda.

Dei gongane eg har arrangert selskap med bordsetting har eg sjølvsagt ikkje plassert partnerar laaangt frå kvarandre, men kanskje på skrå overfor kvarandre, eller liknande. Å gi folk gode bordkavalerar/borddamer er viktig, og då har eg i hovudsak valt folk som kjenner kvarandre litt, eller som eg trur vil ha stor glede av å bli kjent. Formålet med eit selskap er jo å møte menneske, nye bekjentskap og gamle kjente. Men eg må innrømme at i det bryllupet der eg vart plassert saman med min bror og hans kone, mor mi, to knusktørre tante- og onkelpar og min ex (ikkje spør, lang og teit historie) så kjeda eg vettet av meg nettopp fordi eg sat saman med folk som eg treff rett som det er.

Vi har løyst heile problemet (fordi vi har nokre med frynsete ekteskap og nokre som Sweet Pink Kitty, no offence) ved at vi plasserer para på åttemannsbord, og så får dei bestemme sjølve korleis dei plasserer seg. Eg veit at på enkelte bord vil nokre som tenker som meg ta regien, og på enkelte bord vil par som treng å halde kvarandre i handa sette seg saman. Uansett vil alle få site saman med nokon dei kjenner, og alle "må" sitte saman med nokon dei ikkje kjenner.

Å plassere berre vennar frå same krets på same bord syns eg er heilt idiotisk, unnskyld uttrykket. Då kan ein like gjerne la vere å lage fest, men berre invitere til ei rekke vennemiddagar. Eg har opplevd det og, og eg blir provosert berre av å tenke på det. Viss eg kjem heim frå eit selskap med meir enn ti gjestar og ikkje ha blitt kjent med nye menneske syns eg selskapet har vore mislykka. Det vil alltid vere nokon som ikkje kjenner så mange, og dess meir dei som allereie kjenner kvarandre heng saman, dess meir utanfor vil desse kjenne seg.

Som sagt, i vårt bryllup har vi begge delar, sikkert sidan vi begge har passert 40. Vi har nokre med frynsete ekteskap, der det å site side om side når alle tørkar tårer over kor romantisk det er berre vert kleint. (Og tru meg, det å oppleve romantikk på nært hald når ein sjølv er på skilsmissens rand hjelper ikkje.) Vi er glade i begge partar i desse forholda, så å utelate nokon er ikkje eit alternativ. Og så har vi ( så vidt eg veit berre eit) par der dei har det som deg, at dei har det best side om side. Så som eg sa, har vi løyst det med ein variant av free seating.

"Jasbon" wrote:

Jeg føler her for å argumentere litt for argumentasjonens skyld; det at dette er såkalt "gammel tradisjon" sier meg alltid veldig lite siden en alltid kan velge hvor gammel tradisjonene man ønsker å følge skal være. Før denne tradisjonen med å splitte gifte par, var det nemlig en anne, og mye eldre tradisjon og sånn går dagene

Hvis en skal støtte seg på denne tradisjonen som her beskrevet, nemlig å splitte de som er gift men ikke samboere/forlovet - så faller jo mye av denne tradisjonen nå i 2012 på en litt vel urimelig grunn synes jeg personlig. Nettopp fordi det er så veldig mange som er samboere (og som aldri har som intensjon å gifte seg), og avhengig av alder på gjestene så er det i dag en høyere gjennomsnittsalder for de som gifter seg.

Dette vil dermed si at i et bryllup vil man da kunne finne et bryllup hvor kun halvparten av parene får sitte sammen, og i andre bryllup (som mitt eget), vil kun 2 par få sitte sammen, men de andre 4 får altså ikke.

Poenget mitt er at hvis man ønsker å følge disse tradisjonene og snakker så varmt om de, så bør man også gå hele veien og faktisk følge den. Ikke bare dra ut de elementene man synes passer. Og på det grunnlaget så synes jeg at vi som ikke er for å følge denne tradisjonen har noen gode poeng , fordi vi ønsker at alle som er par - uavhengig om de er gift eller ikke, kan sitte sammen.

Eg er vel meir oppteken av grunngjevinga for å splitte, nemleg det å møte nye menneske, enn det formelle ved dette. Dei gongane eg har laga bordplan til formelle selskap har eg også splitta sambuande. Mennesket er ikkje eit konsekvent vesen. 🙂